Istnieją okoliczności, które mają wpływ na ewentualną wypłatę świadczenia. Jedną z najważniejszych jest przyczynienie się poszkodowanego do powstania zdarzenia.
1. Przyczynienie się poszkodowanego
Przyczynieniem nazywamy zachowanie poszkodowanego, które jest przyczyną wypadku, a także było obiektywnie nieprawidłowe do sytuacji. A więc przyczynienie to działanie bądź jego brak, którego konsekwencją było powstałe zdarzenie.
Najczęstsze zachowania, które można nazwać przyczynieniem:
- brak zapiętych pasów,
- jazda jako pasażer z kierowcą znajdującym się pod wpływem alkoholu,
- jazda jako pasażer z kierowcą nieposiadającym uprawnień,
- przechodzenie przez jezdnię w niedozwolonym miejscu,
- naruszenie innych przepisów Ruchu Drogowego.
Należy pamiętać, iż niemożliwe jest całkowite pozbawienie poszkodowanego odszkodowania w związku z jego przyczynieniem. Całkowite pozbawienie odszkodowania może nastąpić w sytuacji stwierdzenia wyłącznej winy poszkodowanego.
2. Przedawnienie roszczeń
Ogólny termin przedawnienia roszczeń z umów ubezpieczenia uregulowany został w art. 819 § 1 k.c., który stanowi, że roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Wyjątek od tej generalnej zasady trzyletniego okresu przedawnienia są roszczenia z umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.
Natomiast jeśli roszczenia z umowy ubezpieczenia mają swoje źródło w zbrodni lub występku, roszczenia o naprawienie szkody ulegają przedawnieniu po upływie lat 20 bez względu na to, kiedy poszkodowany, dowiedział się o szkodzie jak i osobie za nią odpowiedzialnej (art. 442 (1) § 2 k.c.)
Istotne jest także to, że przedawnienie roszczeń wobec zakładu ubezpieczeń zgodnie z 819 § 4 k.c. bieg przerywa się przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem.